Aysun anlatıyor: "Köpek korkumu nasıl yendim"

"Köpeklerden çok uzun süre korktum. Aslında önyargılıyım. Karşıma çıkan köpeğin büyüklüğüne göre korkum psikolojik olarak artıyor, korkuma hakim olamıyordum. Köpek çok sevimli bir surata sahip olsa bile…”

Etrafımızda pek çok kişide hayvan korkusu, özellikle köpek korkusu yaygınlaştı. Hatta bazı bloglardan okuduğum kadarıyla yazarlar köpek gördüğü anda yolunu değiştirip diğer sokağa giriyormuş. Hayvanları çok seven, tanıştığımız zamanlardaki köpek korkusunu yukarıdaki cümleler ile anlatan sevgili arkadaşım Aysun da kendi çabaları ile bu korkusunu yenmeyi başardı.

Aysun'un hayvan sevenler altında bir tane blogu bir de milliyet blog için bir röportajı var.

Aysun şimdi milliyet blog aracılığıyla köpek korkusunu nasıl yendiğini sizinle paylaşmak istiyor.

“Eskiden dayanamayıp sokaktan yavru köpek almış birkaç gün bakmışlığım vardır. Ancak annem karşımızdaki ilkokuldan çocukların gelip köpekleri rahatsız etmesini bahane edip onları verdiriyordu. Dolayısıyla büyük köpek bakma, onları anlama ve tanıma şansım olmadı.Köpek korkumun temeli lise zamanlarında yaşadığım bir olaya dayanıyor.

Bir gün dışarıda okuldan eve yürürken sokak arasında başıboş köpeklerle karşılaştım. Onlar birbirleriyle didişip havlarken ben de sokağa dalmışım. Henüz ne olduğunu anlayamadan köpekler bana havlamaya başladılar. O sırada çok korkmuştum, üzerime gelmeye başladılar. Öyle bir tabanları yağlayıp koşmuşum ki o panikle bu olaya dair fazla bir şey hatırlamıyorum. Ancak bu karşılaşmanın etkisi yıllar boyunca üzerimde kaldı. Bilincimde silmeye unutmaya çalıştım, şimdi düşününce yaşadıklarım parça parça aklıma geliyor.

Mantığım bu korkunun yersiz olduğunu ve yenmem gerektiğini söylüyordu. Kötü şeyleri silip yerine yaşanan güzel deneyimleri koymaya başladıkça yersiz korkuları yenmek daha kolay oluyor.

Korkumu yenmek için küçük bir yavru köpek sahibi olayım, yavaş yavaş büyüyeceği için onun her anını yaşar alışırım ve böylece büyüdüğünde büyük köpeklere alışmış olurum diye aklıma bir fikir geldi. Benim köpeğim olduğu için bana zarar vermez diye düşünüp rahatlayacaktım. Ancak köpekler ciddi bakıma ihtiyaç duyuyorlar. Bir de bahsettiğim gibi evin karşısındaki ilkokulun çocukları çomakla bahçedeki hayvanları devamlı rahatsız ettiği için köpek çocuklara zarar verir diye vermek zorunda kaldık. Tabii bu plan yarım kalıp devam edemeyince korkuma faydalı olamadı.

Köpek korkumu söylediğim arkadaşlarım korkuma dair pek çok şey denediler. Kocaman köpeklerini tasmalarından sıkıca tutup zorla sevdirmeye çalıştılar. Ancak en mantıklı ve kolay yöntemi seninle paylaştıklarımız oldu.

Sen bana ilk önce köpeklerin davranışlarını anlamam gerektiğini öğrettin. Sonra köpeğin Efe’yi bana yavaş yavaş uzaktan tanıttın. Senin Efe ile nasıl oyun oynadığını izlerken aslında senin üzerine atlamasının tamamen oyun enerjisi olduğunu gördüm. Büyük bir köpek ile korkuma hakim olup, bu korkuyu yenme anımı da yine birlikte yaşadık. Efe bahçede yuvasının olduğu yerde çitin arkasındaydı. Yanımıza kadar gelmişti, ben de her an eve kaçabilecek şekilde kapıda duruyordum. Derken ilk önce sen elini uzatıp Efe’yi sevdin. Eşin Volkan ve senin ‘hadi elini uzat, sen de sev’ ısrarlarınıza dayanamayıp kendimde yıllar sonra ilk defa bu gücü buldum. Zaten senin olası bir durumda Efe’yi komut vererek uzaklaştıracağını biliyordum. Cesaretimi toplayıp elimi çitlerin arasına soktum. Dev kurt köpeğinin kafasına, derken boynuna dokundum. Hatta dediğin gibi bir güzel mıncıkladım. Efe’ye dokunup sıcaklığını, tüylerinin yumuşaklığını hissettim. Gözlerindeki sevgi dolu bakışlar beni çok etkiledi. Ne kadar tatlıymış diyerek korkumu bu ilk dokunuş sayesinde yenebildim.

Şimdi ilk korkuma sebep olan olayı düşünüyorum da belki o köpekler bana havlamıyorlardı. Ben sadece onların münakaşalarının ortasına bilinçsizce dalmış, zaten hırslanmış olan hayvanların ilgisini kaçarak üzerime çekmiştim. Belki beni kovalamaya bile istekleri yoktu. Sadece bölgelerini korumaya çalışıyorlardı. Köpeklerin davranışlarını düşündükçe o ana tekrar gitsem şimdi bu korkumu yaşamam, sakince yolumu değiştirip uzaklaşırım diye düşünüyorum.

Köpek korkumu yendiğim günden beri bunun pratiğini yapmaya kendim devam ettim. Artık bir köpekle karşılaşınca gereksiz korku ve panik yapmaktan vazgeçtim. Ani hareketlerde bulunmuyorum, daha rahatım ve sevebiliyorum. Hatta bazen gaza gelip bir köpek sahibi olsam mı diyorum?

Resimde en son Ağva’da kaldığımız otelin köpeği ‘Nermin’in yanında uzanmış onu seviyorum. Aslında ismi Çomar ama ben ona dişi olduğu için Nermin ismini daha çok yakıştırdım.

Köpek korkunuzu yenmek için size tavsiyem ilk önce köpekler hakkında okuyarak başlamanızdır. Herkesin köpek korkusunu benim gibi yenebilmesini diliyorum.”

Sokak köpeklerinin yanından geçerken ve Köpeklerin beden dili işaretleri bloglarımı okuyabilirsiniz.